Zbigniew Ćwiąkalski, czyli przeciwieństwo Ziobry
Szef Platformy zapowiadał, że w resorcie nie chce mieć anty-Ziobry. Czy krakowski profesor prawa nim nie jest?
Zbigniew Ćwiąkalski zapewnia, że nie jest przeciwnikiem dotychczasowego ministra sprawiedliwości. Jednak szerzej dał się poznać opinii publicznej właśnie jako totalny krytyk poczynań Zbigniewa Ziobry.
W lutym 2006 stał się znany jako jeden z inicjatorów i sygnatariuszy protestu “przeciw reformom i metodom działania ministra sprawiedliwości”. Bezpośrednią przyczyną było wyrzucenie przez Ziobrę przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego prof. Stanisława Waltosia.
Od tamtej pory Ćwiąkalski wielokrotnie zabierał głos, krytykując posunięcia resortu sprawiedliwości. Atakował m.in. Władysława Mąciora, mentora ministra Ziobry i współtwórcę reformy kodeksu karnego. Razem z prof. Andrzejem Zollem zarzucał mu służalczość wobec PZPR.
Sam Ćwiąkalski był zresztą jako prawnik zaangażowany aktywnie w obronę ludzi, przeciwko którym Ziobro wytoczył najcięższe armaty. To on jest obrońcą Henryka Stokłosy ukrywającego się przed wymiarem sprawiedliwości. Na prośbę mecenasa Krzysztofa Bachmińskiego napisał również analizę dowodzącą, że nie można postawić Ryszardowi Krauzemu zarzutów karnych. Profesor pytany, czy nie będzie to stanowiło konfliktu interesu, gdyby został ministrem sprawiedliwości, mówi: – Gdybym został ministrem, zrezygnowałbym z aktywności jako adwokat. Zapewnia, że jako prokurator generalny nie zamierza wpływać na pracę podległych mu śledczych. – Opowiadam się zresztą za rozdzieleniem funkcji ministra od zwierzchnictwa nad Prokuraturą Generalną – dodaje prof. Ćwiąkalski.
Ten krakowski prawnik dla Zbigniewa Ziobry mógłby uchodzić za klasycznego przedstawiciela korporacji prawniczej. Syn przedwojennego sędziego, ojciec dwojga dzieci, również prawników. Jego żona, choć jest socjologiem, pracuje w katedrze prawa. – Jestem za szerszym dostępem do zawodów prawniczych. Jednak nie może się to dziać kosztem obniżenia jakości porad prawnych, a do tego w rezultacie prowadziły zmiany proponowane przez ministra Ziobrę – uważa.
Rodzina 57-letniego dziś profesora prawa wywodzi się z Buczacza. Kolegą szkolnym jego ojca był znany tropiciel nazistów Simon Wiesenthal. Po wojnie Ćwiąkalscy w związku ze zmianą granic przeprowadzili się do Łańcuta. Sam Zbigniew Ćwiąkalski w 1968 roku trafił na studia do Krakowa. Na studia prawnicze, mimo że zdał z oceną 4,25, nie dostał się od razu. Przyjęto go dopiero z puli tzw. miejsc rektorskich. Jego kolegami z roku byli między innymi Jerzy Jaskiernia oraz Zbigniew Wassermann. Po studiach, które skończył w 1972 roku, nie zdecydował się na karierę adwokacką. Został na uczelni. Zapisał się do PZPR, z czasem został nawet szefem podstawowej organizacji partyjnej. Zapewnia jednak, że jego POP miała opinię opozycyjnej w stosunku do Komitetu Uczelnianego UJ. Twierdzi, że brał udział w czarnym marszu po śmierci Stanisława Pyjasa zabitego, według wszelkiego prawdopodobieństwa, przez Służbę Bezpieczeństwa w 1977 roku. Z partii wystąpił w 1981 roku i zapisał się do “Solidarności”.
Po roku 1989 obok działalności naukowej zajął się biznesem. A właściwie rok wcześniej, kiedy założył ze wspólnikami firmę Consoft, która zajmowała się komputerami oraz konsultingiem. Z czasem firma podzieliła się na dwie. Dziś jest jednym z głównych partnerów w jednej z najbardziej znanych kancelarii T. Studnicki, K. Płeszka, Z. Ćwiąkalski, J. Górski. Prócz tego jest członkiem kilku rad nadzorczych, m.in. KrakChemii oraz spółek austriackich i niemieckich działających w Polsce. Ćwiąkalski płynnie mówi po niemiecku dzięki temu, że kilka lat spędził na stypendiach prawniczych fundacji Alexandra Humboldta i Maksa Plancka.
W krąg polityki wszedł późno. Był doradcą Hanny Suchockiej. Miał nawet zostać prokuratorem generalnym. Jak twierdzi, jego kandydaturę zablokował osobiście Mieczysław Wachowski.Prywatnie jest zapalonym i bardzo dobrym narciarzem. Najczęściej jeździ na Słowacji.
Rz nie pisze jednak o związkach C. z PO :-(
W styczniu 2004 r. Ćwiąkalski został powołany do rady programowej PO:
UCHWAŁA nr 3/14/2004
RADY KRAJOWEJ PLATFORMY OBYWATELSKIEJ z dnia 17 stycznia 2004 roku w sprawie powołania Rady Programowej PO
Na podstawie § 14 ust. 3 pkt 8 Statutu Platformy Obywatelskiej Rzeczypospolitej Polskiej oraz pkt 10 i pkt 4 Regulaminu działania Rady Programowej Platformy Obywatelskiej, uchwala się, co następuje:
§1 Ustala się następujące tematy Projektów Platformy Obywatelskiej:
Naprawa ustroju Polski
Odbudowa jakości życia publicznego
Ład w gospodarce, finansach i usługach publicznych
Nowe cele Polski w świecie
§2 Powołuje się w skład Rady Programowej osoby wymienione w załączniku do niniejszej uchwały.
§3 Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Załącznik do Uchwały nr 3/14/2004 Rady Krajowej PO z dnia 17 stycznia 2004 roku w sprawie powołania Rady Programowej PO
OSOBY POWOŁANE W SKŁAD RADY PROGRAMOWEJ
PLATFORMY OBYWATELSKIEJ
1 Antczak Rafał ekonomista CASE
2 Balcerowicz Bolesław gen. w stanie spoczynku, b. rektor Akademii Obrony Narodowej
3 Bäсker Roman kierownik Katedry Politologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
4 Bednarkiewicz Maciej adwokat, b. prezes, obecnie członek Naczelnej Rady Adwokackiej
5 Biernacki Marek wicemarszałek Województwa Pomorskiego, b. minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
6 Brochwicz Wojciech radca prawny, właściciel kancelarii prawniczej, b. wiceminister Spraw Wewnętrznych
7 Buras Piotr asystent w Instytucie Studiów Politycznych PAN
8 Chlebowski Zbigniew poseł PO
9 Cichocki Marek dyr. programowy Centrum Stosunków Międzynarodowych, adiunkt w Uniwersytecie Warszawskim
10 Ćwiąkalski Zbigniew prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Zakładu Prawa Karnego Uniwersytetu Rzeszowskiego, adwokat
11 Dylus Aniela kierownik Katedry Etyki Gospodarczej i Polityki Gospodarczej w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
12 Grabarczyk Cezary poseł PO
13 Karp Marek założyciel Ośrodka Studiów Wschodnich, obecnie jego doradca
14 Klich Bogdan poseł PO
15 Kluska Roman przedsiębiorca
16 Komorowski Bronisław poseł PO
17 Kozakiewicz Jerzy adiunkt w Instytucie Nauk Politycznych PAN, b. ambasador RP na Ukrainie
18 Kudrycka Barbara rektor Wyższej Szkoły Administracji Publicznej, prof. nauki administracji i prawa administracyjnego w Uniwersytecie w Białymstoku
19 Kuźniar Roman kierownik Zakładu Studiów Strategicznych w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego
20 Łazuga Waldemar rektor Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu, kierownik Pracowni Myśli i Kultury Politycznej w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
21 Mach Zdzisław kierownik Katedry Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego
22 Najder Zdzisław prof. nauk humanistycznych, publicysta, b. dyr. Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa
23 Obłój Krzysztof prof. Uniwersytetu Warszawskiego i Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im L. Koźmińskiego, dyr. programowy Rady Prezesów Conference Board
24 Pawłowski Krzysztof założyciel i rektor Wyższej Szkoły Biznesu w Nowym Sączu oraz Wyższej Szkoły Biznesu w Tarnowie
25 Pomianek Tadeusz rektor Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie
26 Radziszewska Elżbieta poseł PO
27 Ruszczyc Ferdynand dyr. Muzeum Narodowego w Warszawie
28 Saryusz-Wolski Jacek b. Minister ds. Europejskich
29 Schetyna Grzegorz poseł PO
30 Sienkiewicz Bartłomiej współzałożyciel Ośrodka Studiów Wschodnich, analityk, publicysta
31 Smoktunowicz Robert senator PO
32 Szczypiński Tomasz poseł PO
33 Szejnfeld Adam poseł PO
34 Szumilas Krystyna poseł PO
35 Turski Łukasz A. prof. Centrum Fizyki Teoretycznej PAN i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
36 Woźnicki Jerzy prezes Fundacji Rektorów Polskich, dyr. Instytutu Społeczeństwa Wiedzy, b. rektor Politechniki Warszawskiej
37 Zagórny Rafał poseł PO
38 Zdrojewski Bogdan poseł PO
